Reformat, Ringjallja dhe Aspiratat e BE-së
Gati njëzet vjet që nga aplikimi zyrtar për t'u anëtarësuar në Bashkimin Evropian, Shqipëria është e mbushur me një optimizëm të ri, pavarësisht një dredha-dredha rrugën drejt anëtarësimit. I mbështetur nga fillimi i bisedimeve të anëtarësimit në vitin 2022, kombi ka mobilizuar fuqishëm burimet për të harmonizuar politikat dhe ligjet me standardet e BE-së. Por vrulli është gjithashtu i gjallëruar nga erërat e ndryshimit që fuqizojnë ngritjen e jashtëzakonshme të Shqipërisë si një xhevahir i Adriatikut.
Hapat gjyqësorë përpara
Vlerësimet e Komisionit Evropian vënë në dukje përparim të kënaqshëm në reformimin e gjyqësorit të korruptuar më parë të Shqipërisë. Gjykata Kushtetuese është plotësisht funksionale me gjyqtarë të sapoemëruar dhe rastet grumbullohen më ngadalë falë rritjes së efikasitetit dhe një agjencie të fuqishme kundër ryshfetit që heton korrupsionin e nivelit të lartë. Megjithatë, sfidat si vonesat e emërimeve, ndjekja e kufizuar kriminale pas shkarkimeve të verifikimit dhe çështjet e të drejtave pronësore kërkojnë vigjilencë të vazhdueshme.
Ndërkohë, postkomuniste Mbrojtja e të dhënave në Shqipëri duhet të forcohet pas rrjedhjeve dhe shkeljeve të fundit të informacionit personal. Diskriminimi që ndjek grupet e margjinalizuara si komuniteti rom vazhdon pavarësisht nga zgjerimi i lirive. Dhe sfida e ekonomisë ndaj goditjeve globale nga Ukraina nuk mund të errësojë varfërinë e vazhdueshme dhe boshllëqet e infrastrukturës.
Rruga e gjatë drejt anëtarësimit
Megjithatë, vrulli po rritet. Me bisedimet në vazhdim, Shqipëria përafron ashpër ligjet e taksave, standardet mjedisore dhe fondet e zhvillimit rajonal me rregulloret e BE-së. Ruajtja e detit, prokurimi publik, politikat shëndetësore dhe një sërë zonash ende kërkojnë përmirësime të qëndrueshme para anëtarësimit. Qeveritë e njëpasnjëshme duhet të ruajnë qëndrueshmërinë e reformave pavarësisht cikleve politike. Ekzekutivi ka nevojë për komunikim të qartë në lidhje me ndryshimet e nevojshme për të ruajtur mbështetjen publike.
Për Shqipërinë, procesi duket i ngadalshëm nga akullnaja kur krahasohen kolegët rajonalë. Megjithatë, momentet e mëparshme dëshmojnë qëndrueshmërinë e anëtarësimit në BE. Pra, viti 2023 sjell optimizëm të ruajtur – ndërkohë që paralajmëron se rruga përpara mbetet e gjatë.
Erërat e ndryshimit
Ringjallja frymëzuese e Shqipërisë po e fuqizon këtë optimizëm. Turizmi lulëzon si Riviera e pacenuar tërheq udhëtarët globalë. Të Bjeshkët e Nemuna u ofroni aventurierëve disa nga peizazhet më të pacenuara të Evropës, ndërsa Rrënojat e lashta të Butrintit josh kërkuesit e kulturës. Prodhimi pozitiv ekonomik sfidon rëniet rajonale.
Një larmi e festivale muzikore, ekspozitat e pikturave dhe lokalet gastro-pubike nënkuptojnë zellin sipërmarrës të Gjeneratës Z. Gratë gjithnjë e më shumë zënë sallat e këshillit dhe zyrat politike. Përmirësimet e infrastrukturës si terminali i ri i Aeroportit Ndërkombëtar të Tiranës bashkojnë modernitetin me trashëgiminë. Dhe ekosistemi i teknologjisë inkubon inovacionin rinor dhe nxitjen e fillimit.
Ringjallja Përmes Trashëgimisë
Shqipëria po rizbulon trashëgiminë e saj të pasur kulturore dhe po e shfrytëzon atë nëpërmjet turizmit të qëndrueshëm. Vendet antike si Butrinti, Berati dhe Gjirokastra shkrijnë në mënyrë madhështore antikitetin me pasardhësit. Të tillë bizhuteritë e UNESCO-s lidhin Shqipërinë moderne me të ilire, greke, romake, dhe osmane linjat e gjakut. Zejtaria dhe traditat vendase mbeten të thurura në strukturën e përditshme ndërsa shqiptarët gjithnjë e më shumë festojnë trashëgimitë e tyre sinkretike në vend që të minimizojnë dallimet.
Mrekullitë arkeologjike të peizazhit të Shqipërisë janë bërë kështu porta për vizitorët për të kronizuar të kaluarën komplekse të vendit. Turizmi dhe mikpritja nxisin të ardhurat lokale, ruajnë zakonet folklorike dhe nxisin zhvillimin e infrastrukturës. Kjo tregon se si Shqipëria e sotme mund të minojë fitimprurëse linjat e saj ndërkulturore të historisë në vend që të përdorë gjurmët e nacionalizmit ekstrem që nxiti tensionet rajonale gjatë viteve 1990 postkomuniste.
Tre dekada më parë, vendi ishte ende i tronditur izolimi komunist dhe distopia. Tani Shqipëria kthen kokën teksa të rinjtë, gratë dhe grupet e margjinalizuara janë pionierë për ndryshimin që dikur ishte i pamundur të imagjinohej. Natyrisht, reformat e vështira do të vazhdojnë, të mishëruara nga rrugëtimi ende dredharak i Shqipërisë që atëherë kolapsi i komunizmit vetëm tre dekada më parë.
Kërcim i stilit të jetesës
Popullsia e Shqipërisë është një nga më të rinjtë e Evropës, gjithnjë e më të arsimuar dhe kozmopolite. Nuk është për t'u habitur atëherë që kafenetë e Tiranës sot pulsojnë me konsulentët e IT-së që debatojnë mbi kodin mbi kapuçinot dhe jo për racionet e zymta të epokës komuniste për dispozitat bazë. Sallonet e hijshme kanë zëvendësuar shitjet me pakicë të rrepta të drejtuara nga shteti, ndërsa të rinjtë e ndërgjegjshëm për modën përqafojnë tendencat globale të konsumizmit.
Një dinamizëm i tillë nënkupton rëndësinë që i kushtohet vetë-shprehjes, sipërmarrjes dhe ambicieve përtej kufijve të Shqipërisë. Natyrisht, ende fshihen shqetësimet për konsumizmin që mbizotëron maturinë, por krijimtaria e zhveshur e ngjeshur gjatë masave shtrënguese komuniste shpërthen midis brezave të rinj të Shqipërisë.
Megjithatë, këto akte të dyta shfaqin potencialin kombëtar që ka qenë shumë i errësuar. Ajo që qëndron është shpirti i Shqipërisë – i formuar nga fatkeqësitë, por i ushqyer nga shpresat për të krijuar një fat as të përcaktuar nga gjeografia dhe as e kaluara. Perlë e fshehur nuk verbon më, duke rimarrë me krenari vendin e saj si një dinamo e shfaqur e Adriatikut, ku e ardhmja tingëllon me shkëlqim.
A ishte kjo e dobishme?
punë të mbarë! Ju lutemi jepni komentet tuaja pozitive
Si mund ta përmirësojmë këtë postim? Ju lutemi na ndihmoni.

